κλεισοσπίτης

ο

1. εκείνος που πεθαίνει και δεν αφήνει απογόνους

2. φρ. ειρων. «κλεισοσπίτης ο μακαρίτης» — για γέροντα που πέθανε και άφησε πολλούς απογόνους.

[ΕΤΥΜΟΛ. «Σύνθ. εκ συναρπαγής» από τη φρ. έκλεισε το σπίτι (του)].